"Ben tiyatroya çok geç girdim -otuzuma doğru-. Got ve Coquelin gibi, dehaları beni allakbullak eden ustalardan esinlenmek amacı ile, kendiliğimden varıp başvurduğum Konservatuvar'dan geri çevrildim. Bereket ki, deneyce yoksulluğu giderme çabasında eskimiş, geleneklerin baskısı altında ezilmeyecek, ya da alışılagelmiş yöntemlerle engellenmeyecek kadar bahtlıydım. Ben tiyatroyu mantık ve sağduyu yolundan giderek öğrendim -geçmiş günlerde, tiyatronun ilk geliştiği çağda da bu herhalde böyle olmuş olsa gerek."*
Neredeyse hiç tanımadığım bu Fransız tiyatro eleştirmeni, aktör ve yönetmeninin kaderiyle benzer bir kaderi paylaşmak... (yani umarım!)
Bu arada, Antoine'nin genç sanatçıların, sanat akademilerinde, güzel sanatlar fakültelerinde ve konservatuvarlarında yitirildiğini dile getiren sözlerini paylaşmadan da geçemeyeceğim: "Biricik tutkuları sadece tiyatro olan bütün genç kuşaklar, Konservatuvarlarda gördükleri, fakat, mesleki yaşantılarında onda bir oranında dahi yararlanamadıkları o körü körüne yapılan sun'i eğitim ve öğretim yüzünden sayısız kurbanlar vermişlerdir."*
*Bilgi Yayınevi Sahneye Koyma Sanatı kitabından
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder